Współczesna nauka za choroby psychosomatyczne uznaje ,,problemy, w przypadku których możliwe jest obiektywne potwierdzenie występowania u chorych objawów takich schorzeń, do których prowadzą m.in. problemy psychologiczne”.

Cokolwiek by nie powiedzieć o ludziach z osobowością typu Borderline, zaburzenie to przynosi im najczęściej miano ekscentryków i buntowników.

Czy tego chcemy, czy nie, i dlatego, że kochamy swoje dzieci, to one – a nie my, wyznaczają zazwyczaj granice i kierunek, w jakim podąża nasze rodzinne życie. To one tworzą klimat i sytuacje, w których potrafimy się odnaleźć bądź nie.

Starzenie się możemy rozumieć dwojako: jako postępujący proces od momentu narodzenia aż po śmierć (ale myślenie takie bywa raczej domeną filozofii egzystencjalnej aniżeli psychologii) lub uzasadnionym wiekiem określeniem następstwa późnej dojrzałości.

Do kogo zwrócić się o pomoc, gdy człowiek ma zbyt wiele negatywnych emocji i doświadczeń, których nie może dźwignąć ani on sam, ani jego najbliższe otoczenie? Jak to często bywa, gabinet psychoterapeutyczny czy przychodnia psychiatryczna to dla większości z nas jakaś ostateczność. Dlaczego?

Żyjemy przecież w rodzinach, mamy dzieci, obowiązki i problemy. Musimy działać szybko, sprawnie, efektywnie i sprostać wielu trudnym sytuacjom. Biorąc pod uwagę, że doba ma tylko 24 godziny, a czas płynie nieubłaganie, pędzimy wciąż naprzód…aż do utraty sił.

Zapewne nieraz zadajemy sobie to pytanie: jak to możliwe, że szczęśliwy z pozoru związek tak szybko się rozpada, a ludzie dotąd tak sobie bliscy stają się dla siebie prawie obcy? Czy jest to tylko jakiś kolejny etap związku czy też ostateczność, której nie braliśmy pod uwagę w naszych wyobrażeniach o wspólnej przyszłości?

Każdy z nas ma różnorodne problemy, z większością radzimy sobie sami. Co jednak z tymi, które nas przerastają? Jeśli czujemy się bezsilni, zaczynamy tracić kontrolę

Wydaje się, że młodzi ludzie buntują się przeciw wszystkiemu i wszystkim po to, by zwrócić na siebie uwagę, często jest to postrzegane w kategoriach kaprysu i niektórym rodzicom wydaje się, że receptą na to zachowanie jest zwiększona dyscyplina.