Z czym się kojarzy… nową bryką, koleżanką z pracy, zmianą zajęcia, kursem doszkalającym, motocyklem, nałogowym uprawianiem sportu, whisky a może obozem przetrwania? Jak smakuje kryzys wieku średniego? Czy jest to smak goryczy czy umami. Czy postrzegamy go jako szansę czy stan zapalny, który wcześniej czy później minie – przynajmniej taką mamy nadzieję…
Straciłeś kogoś bliskiego? Przeżyłeś rozstanie? Pomimo, że nie masz siły rozpaczać i chciałbyś już stanąć na nogi, to czas żałoby jest potrzebny. Najgorsze, co możesz zrobić, to funkcjonować dalej na najwyższych obrotach i udawać, że wszystko jest ok. Z punktu widzenia zdrowia psychicznego żałobę trzeba przeżyć, nawet, jeśli to tak energochłonne i traumatyczne doświadczenie. Ucieczka od cierpienia spowoduje, że proces żałoby nie zostanie domknięty, a konsekwencje tego będą miały negatywny wpływ na jakość dalszego życia.
Pojawia się nagle, bez żadnej zapowiedzi… Jest popołudnie. Prehistoryczny człowiek spożywa strawę w swojej jaskini. Nagle słyszy dźwięk, który postrzega jako zagrażający, niebezpieczny. To może być dźwięk skradającego się dzikiego zwierza, tudzież zbliżającej się żony. W opisanej sytuacji organizm naszego jaskiniowca, celem przetrwania, zaczyna przygotowywać się do walki lub ucieczki. Serce zwiększa ilość uderzeń, oddech staje się coraz szybszy. Celem podniesienia akcji serca jest dostarczenie substancji odżywczych do mięśni, których sprawność jest kluczowa w przypadku ewentualnej ucieczki lub walki.
Czy z fobią społeczną można żyć? Oczywiście, ale przy towarzyszącym niezwykle dużym obciążeniu zarówno psychicznym, jak i fizycznym. Problemem może być bowiem nie tylko wykonanie czy odebranie zwykłego telefonu…
