Kobiety w okresie poporodowym mają często problemy, z którymi nie potrafią się samodzielnie uporać i potrzebują w tym trudnym, ale jednocześnie bardzo ważnym, dla każdej matki i kobiety okresie – wsparcia.

Czym jest depresja poporodowa?

Depresja poporodowa utrudnia funkcjonowanie kobiety jako matki. Młoda matka nie potrafi mieć satysfakcji jakie niesie ze sobą macierzyństwo i kontakt własnym dzieckiem, nie potrafi zajmować się małym szczęściem. Ma deficyty pewności siebie trudności w podejmowaniu decyzji i wywiązywaniu się z codziennych obowiązków, izoluje się, unika kontaktów z innymi ludźmi. Nieustannie towarzyszą jej: poczucie winy, niska samoocena, bierność, spadek aktywności życiowej, smutek, przygnębienie, poczucie bezwartościowości, pesymistyczne myślenie i napięcie psychiczne. Emocjonalne problemy po urodzeniu dziecka i wahania nastroju są następstwem burzy hormonalnej, jakiej ulega organizm młodej mamy. Nie każde pogorszenie nastroju można uznać jako depresję poporodową. Kiedy jednak objawy depresyjne narastają coraz silniej i trwają coraz dłużej, pora zasięgnąć po profesjonalną pomoc, gdyż depresja może się pogłębiać.

Objawy depresji poporodowej

Świeżo upieczone mamy najczęściej mają poczucie lęku, napięcia, niepewności i okresowo pogorszone samopoczucie. To naturalne – opieka nad pierwszym dzieckiem to trudne zadanie. Trzeba się wszystkiego uczyć od początku, to zupełnie nowe nie znane wcześniej doświadczenie.. Poza tym, kobiety w okresie około poporodowym są narażone na różnego rodzaju stresy, dlatego w tym newralgicznym dla nich czasie wzrasta prawdopodobieństwo pojawienia się zaburzeń psychicznych, np. depresji poporodowej. Spadek nastroju u kobiet po porodzie nie zawsze jednak równa się depresji. Czasem jest to po prostu przygnębienie poporodowe, czyli „baby blues”. Co może wskazywać na depresję poporodową? Aby móc stwierdzić depresję po porodzie, przynajmniej 3 objawy z poniższych muszą utrzymywać się u kobiety przez mniej więcej okres dwóch tygodni:

• • ​drażliwość,
  • niezdolność do odprężenia się i odpoczynku,
  • bóle somatyczne bez żadnej wyraźnej przyczyny, np. bóle brzucha, bóle głowy, bóle pleców,
  • uczucie zmęczenia,
  • poczucie bezwartościowości i poczucie winy,
  • przewrażliwienie na punkcie zdrowia, bezpieczeństwa i rozwoju własnego dziecka,
  • obojętność wobec potrzeb niemowlęcia,
  • lęk w kontaktach z dzieckiem,
  • niepokój i ciągłe pobudzenie,
  • zaburzenia snu,
  • zaburzenia koncentracji uwagi i pamięci,
  • myśli samobójcze,
  • unikanie kontaktów towarzyskich,
  • smutek, przygnębienie,
  • spadek motywacji do jakiegokolwiek działania

Leczenie zaburzeń poporodowych

Najszybszym sposobem powrotu kobiet do pełnego funkcjonowania jest łączenie leczenia za pomocą leków połączone z psychoterapią. Jednak młode mamy, które nie chcą przyjmować środków antydepresyjnych, mogą korzystać tylko z psychoterapii. Psychoterapia skupia się na uporaniu się z kryzysem. Leczenie depresji poporodowej może przebiegać na różne sposoby. Świetnym pomysłem jest też uczestnictwo w spotkaniach z terapeutycznych razem z partnerem – ojcem dziecka, szczególnie gdy małżonkowie oboje cierpią z powodu skutków depresji poporodowej żony. Psychoterapia pozwala umiejscowić się kobiecie w nowej roli– matki, ale też odnowić i naprawić relacje z mężem, własnym dzieckiem i swoimi rodzicami.​